Zaterdag 3 september zijn we vanaf schiphol vertrokken naar San Francisco. Via een tussenstop op Heathrow kwamen we aan het eind van de middag (lokaal) aan.
Na de douaneperikelen konden we onze huurauto gaan ophalen. Bleek later een splinternieuwe Chevrolet Impala te zijn.
Vervolgens op weg naar onze eerste overnachtingsplek downtown San Francisco. Dat was nog wel even zoeken in het donker maar vrij snel waren we op plek van bestemming en konden we van onze welverdiende nachtrust genieten in het Monarch Hotel.
Aanvankelijk waren we niet van plan de eerste dag met de auto weg weg te gaan, maar omdat opeens de zon doorbrak hebben we besloten gelijk de Golden Gate Bridge te gaan bekijken. Deze ligt namelijk vaak verscholen in laaghangende bewolking. Voordat we hier naar toe zijn gereden, zijn we eerst naar Twin Peaks geweest. Vanaf deze heuvel heb je werkelijk een magnifiek uitzicht over San Fransico.
De welbekende Cable Car is het bekijken waard. Leuker is het om, tegen een kleine vergoeding, een ritje te maken met dit bijzondere vervoermiddel.
Een ander hoogtepunt is Lombard Street. Deze smalle, zeer bochtige éénrichtingsweg wordt door veel toeristen bekeken. Velen van hen wagen het erop om met de auto door deze straat te rijden. Op zich niet moeilijk, maar door de hellingsgraad, de geringe breedte van de weg en de haakse bochten is dit een hele belevenis.
Na een verkwikkend nachtje slapen moesten we de volgende dag op tijd opstaan want we hadden al in Nederland geboekt voor de eerste boot naar het alom bekende Alcatraz.
Het was nog behoorlijk doorrennen om op tijd bij de boot te zijn. De wegen waren namelijk afgesloten in verband met, zo bleek later, een wielerwedstrijd. De bus waarin wij zaten kon dus op een gegeven moment niet verder rijden. Maar uiteindelijk waren we precies op tijd.
Helaas begon de dag behoorlijk bewolkt en fris, maar dit zou later helemaal
goed komen. Eénmaal op het eiland aangekomen konden we op eigen houtje de
voormalige gevangenis bezichtigen. Als je dit niet zelf hebt ervaren dan is
het moeilijk te begrijpen hoe overweldigend het gevoel is dat je bekruipt
als je door de gangen loopt langs de cellen.
Het is er precies als in de welbekende films. De blokken met cellen, de binnenplaats, de eetzaal, etc.
Na het indrukwekkende bezoek aan Alcatraz gingen we weer terug naar het vaste land, op zoek naar pier 39 (Fishermans Warf) waar de beroemde zeeleeuwen hun tijd doorbrengen.
Ook hier wemelt het van de toeristen (maar ja, dat kun je verwachten op dit soort plaatsen). Uiteraard hebben we een plaatsje weten te bemachtigen vooraan bij het hek. Deze zeeleeuwen leveren een bijzondere aanblik op met hun luiheid. Ze liggen letterlijk boven op elkaar en wringen en wurgen net zo lang tot een een goed plekje hebben gevonden om een dutje te doen.